ฉวย

v. to snatch, to grab, to seize.

Syn. ยึด (to carry away suddenly and swiftly by hand, or in the beak, to steal, to pilfer, to filch), ฉวยได้ (to have been seized or grabbed, to have been able to seize), ฉวยตัว, คว้าตัวได้ (to have been able to capture a person by force), ฉวยผิด, คว้าผิด (to have seized wrongly or by mistake), ฉวยมือ (to grasp or clutch the hand rudely), ฉาบฉวย (on the surface).

คุณฉวยเอาไม้บรรทัดของผมไปใช่ไหม

Was it you who took away my ruler? นี่เป็นกรณีที่ใครฉวยได้ฉวยเอา This is a case of catch-as-catch-can. เขาฉวยโอกาสไปหาเธอ He seized at the opportunity to see her. นักการเมืองมิใช่ว่าจะเป็นนักฉวยโอกาสไปทุกคน Not all politicians are opportunists.